Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Οι γκρινιάρηδες και αρνητικοί άνθρωποι μπορούν κυριολεκτικά να σε σκοτώσουν


Έχεις ακούσει και διαπιστώσει πόσο άσχημη επιρροή μπορεί να ασκεί ένας νευρικός, γκρινιάρης και αρνητικός άνθρωπος στην ψυχολογία σου. Εκείνο που αποδεικνύει νέα έρευνα είναι πως αυτή η επίδραση μπορεί να είναι και θανατηφόρα .
Υπήρχε πριν από πολλά, πολλά χρόνια ένα τραγουδάκι που έλεγε "χαμογελάτε είναι μεταδοτικό, μπορεί και να 'ναι της ζωής το μυστικό". Το μόνο σίγουρο είναι πως εκτός από τη θετική ενέργεια και την καλή διάθεση, εξίσου μεταδοτική είναι αρνητική. Τα μούτρα μέχρι το πάτωμα, η κακή διάθεση και η "κλάψα" είναι σε γενικές γραμμές "κολλητικά". Οι λεγόμενοι "αρνητικοί άνθρωποι" φαίνεται όμως πως "επαναπρογραμματίζουν" τον εγκέφαλό μας, προκαλούν την τάση να βλέπει κανείς γενικότερα τα πράγματα πιο απαισιόδοξα και ενεργοποιούν συναισθήματα όπως θυμό, εχθρικότητα, κυνισμό που εκτός από δυσάρεστα, έχουν σοβαρές επιπτώσεις και στο σώμα. Τι λένε οι επιστήμονες; 

Ο θυμός προκαλεί... καρδιακά και εγκεφαλικά

Πάρτε για παράδειγμα το θυμό. Όταν βρίσκεται κανείς ανάμεσα σε οξύθυμους ανθρώπους ή πρόσωπα που του προκαλούν ταραχή και "ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι", εκτός από το γεγονός πως εξαντλείται και σπαταλά άσκοπα ενέργεια, προκαλεί αυξημένη αρτηριακή πίεση. Επιπλέον, τα συναισθήματα αυτά συνδέονται με άγχος, πονοκεφάλους και κακή κυκλοφορία. Η έρευνα σημειώνει πως ακόμη και πέντε λεπτά έκρηξης θυμού, μπορεί να αποβούν τόσο στρεσσογόνα και να "διαλύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα για περισσότερες από έξι ώρες. Η παρατεταμένη αυτή συναισθηματική κατάσταση μπορεί να οδηγήσει άλλωστε και σε καρδιακά επεισόδια.

Οι δύσπιστοι κινδυνεύουν από άνοια

Το ίδιο επιβλαβής για την υγεία μπορεί να αποδειχθεί όμως και η δυσπιστία. "Έρευνα το 2014 έδειξε πως τα υψηλά επίπεδα κυνισμού κατά τη διάρκεια της ζωής μας μπορεί να αποτελέσουν αιτία αυξημένου κινδύνου εμφάνισης άνοιας σε σύγκριση με άτομα που υπήρξαν πιο δοτικοί στη ζωή τους" αναφέρει η έρευνα. Άλλωστε, σε άλλη έρευνα φάνηκε πως άνθρωποι που πίστευαν στην αστρολογία και επηρεάζονταν από τις προβλέψεις των ζωδίων τους για το μέλλον τους, πέθαναν σε μικρότερη ηλικία από εκείνους που δεν παρακολουθούσαν τις αστρολογικές προβλέψεις. Το αποτέλεσμα καταδεικνύει πως το άγχος, η αρνητικότητα και η απαισιοδοξία μπορεί να μειώσει κυριολεκτικά το προσδόκιμο ζωής.

Ο "τζαναμπετισμός" είναι κολλητικός

"Όσο περισσότερο χρόνο περνά κανείς με αρνητικούς ανθρώπους γύρω του, τόσο θα γίνεται σαν κι αυτούς" αναφέρει η Ψυχολόγος Ελέιν Χάτφιλντ που διεξήγαγε τη σχετική έρευνα. Όπως ανακάλυψε, κανείς ξεκινά να μιμείται τις εκφράσεις του προσώπου, τη στάση του σώματος, ακόμη και τη χροιά της φωνής εκείνων με τους οποίους περνά περισσότερο χρόνο. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως, υιοθετούν και την νοητική του κατάσταση.

Εφόσον έχουμε την τάση να "συμπάσχουμε", αν έχουν κακή διάθεση, το ίδιο θα συμβεί και σε εμάς.

Το συμπέρασμα; Ως ζώον κοινωνικόν, ο άνθρωπος δεν είναι απλώς αναγκασμένος να συμβιώνει με άλλους ανθρώπους, αλλά επηρεάζεται ψυχικά και σωματικά από αυτούς. Αν λοιπόν ο περίγυρος σας μοιάζει λίγο σαν "ενοχλητικό, γκρινιάρικο πάνελ μεσημεριανάδικου" ή με σκηνή από το "Ρετιρέ" καλό θα ήταν να αλλάξετε περιβάλλον, φίλους, συνεργάτες ή και συντρόφους. Το απαιτεί η υγεία σας... πηγή μου : Λευτέρης Σαββίδης

η σημαια μας δεν ειναι μόνο ενα ασπρογάλανο πανί



σημαία σε πρύμνη πλοίου
Κάπως έτσι μας ξήλωσαν σιγά σιγά, "ΤΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ"  αρκετά  χρόνια πριν σταματήσαμε  να βάζουμε την Ελληνική σημαία στα σπίτια μας στις εθνικές γιορτές. Μετά μας πίεζαν να πάρουμε δάνεια, μετά μας είπαν είπαν να βάζουμε τις τυχόν οικονομίες μας στο χρηματιστήριο, μετά αρκετοί ψηφίζαμε από εκδίκηση. Στις ήμερες μας δεν είναι ΙΝ να βάζουμε σημαίες, οταν  είμαστε ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ    ( μας ονόμασαν ψευδέστατα "Εθνικιστές" ). Μετά μας πήραν αρχικά, εύκολα το ξηλωμένο πουλόβερ, μετά το σακάκι μας, μετά το παντελόνι μας ή την φούστα μας και τώρα μας άφησαν να γυρνάμε και χωρίς εσώρουχα, αφού πουλήσαμε τα ασημικά και τα κειμήλια μας. Σαράντα χιλιάδες Έλληνες νοικοκυραίοι με πολύ φιλότιμο  και ευαισθησίες ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΝ. ΑΡΚΕΤΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΨΑΝ. ΔΥΟ ΕΚΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΙ .  ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ! ΣΕ ΛΙΓΟ...... ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΜΟΝΟ ΤΟ....ΤΥΡΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΦΑΚΑ !!!

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

η άνοια και η νόσος alzheimer σήμερα




Στις αναπτυγμένες χώρες, η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης έφερε στο προσκήνιο την άνοια (α στερητικό + νους) με ποιο συχνή μορφή τη νόσο Alzheimer σαν ένα μείζον ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα. Παγκοσμίως, στις μέρες μας υπάρχουν 47 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν με άνοια, αριθμός που θα αυξηθεί δραματικά στο μέλλον λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στη χώρα μας υπάρχουν σήμερα  200.000 άτομα με άνοια και ο αριθμός αυτός μέχρι το 2050 αναμένεται να ξεπεράσει τις 600.000.
Η νόσος Alzheimer και οι άλλες μορφές άνοιας προκαλούν υψηλή υγειονομική δαπάνη, ως αποτέλεσμα των αυξημένων αναγκών για θεραπευτική αγωγή και φροντίδα του πάσχοντος και υποστήριξη των φροντιστών. Το ετήσιο κόστος της Άνοιας παγκοσμίως το 2010 ανήλθε σε 604 δις $ ενώ στην Ευρώπη ξεπέρασε τα 170 δις €. Το ετήσιο κόστος της Άνοιας στην Ελλάδα πλησιάζει τα 3 δισεκατομμύρια €.
Οι αιτίες της νόσου Alzheimer δεν είναι συνολικά γνωστές. 
Η νόσος Alzheimer είναι μη αναστρέψιμη και εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς σε βάθος χρόνου.
Το «αόρατο» κόστος της νόσου Alzheimer αφορά στην επιβάρυνση των οικογενειακών φροντιστών που συχνά είναι ηλικιωμένοι και αδύναμοι οι ίδιοι, πάσχουν από κατάθλιψη και πολλαπλές σωματικές ασθένειες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κακή ποιότητα ζωής, αυξημένη χρήση υπηρεσιών υγείας και αυξημένη χρήση φαρμάκων.
Ήδη στις προτάσεις ΕΣΠΑ των Περιφερειών έχουν συμπεριληφθεί προτάσεις για Κέντρα Ημέρας για άτομα με άνοια, Ιατρεία Μνήμης και Δομές Ανακουφιστική Φροντίδας σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας. Πηγή μου : Dr Σακκά Παρασκευή Νευρολόγος - Ψυχίατρος, Πρόεδρος της Εταιρείας Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Ο Γιώργος Κώτσαλος και η ασφαλιστική αγορά!

«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το περιβάλλον»! Κάρλ Μάρξ
Καμιά φορά χρειάζεται να ανατρέχουμε σε φιλοσόφους που αγαπάμε ή και μισούμε για να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε σύγχρονα φαινόμενα είτε στο μικροπεριβάλλον που εμείς κινούμαστε καθημερνά είτε στο μακροπεριβάλλον το οποίο παρακολουθούμε συνήθως από κάποια απόσταση.
Ένα τέτοιο «φαινόμενο» μπορεί ορισμένες φορές να είναι μία προσωπικότητα του χώρου μας στο οποίο και εμείς δρούμε. Αφήνοντας λοιπόν τις περαιτέρω εισαγωγές, οι αλλαγές στελεχών των τελευταίων ημερών σε ορισμένες ασφαλιστικές εταιρείες -οι οποίες μπορεί κατά σύμπτωση να «έπεσαν» όλες μαζί αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι λίγο πιο νωρίς λίγο πιο αργά όλες θα πραγματοποιούνταν γιατί εξέφραζαν αναγκαιότητες-, «επισκιάζονται» και ας με συγχωρήσουν οι φίλοι, από την μία τη μεγάλη αλλαγή: Την αποχώρηση του Γιώργου Κώτσαλου από την ηγεσία της Interamerican. Δεν λέμε την ανάδειξη του κ. Γιάννη Καντώρου στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, - η αμέσως επόμενη μεγάλη αλλαγή- γιατί και στη ζωή όπως και στη φυσική υπάρχει ο χρόνος «dt» η «στιγμή» που ο ένας είναι ακόμη «μηδέν» και ο άλλος «τα πάντα». Με την έννοια αυτή σήμερα αφού δώσουμε τα πιο θερμά συγχαρητήρια στον Γιάννη Καντώρο, και επισημάνουμε ότι η εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Ολλανδός μέτοχος για την ανάδειξη του στη υψηλότατη αυτή θέση τιμά το σύνολο των στελεχών της ασφαλιστικής αγοράς, θα ασχοληθούμε με το «φαινόμενο» Γιώργος Κώτσαλος.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ιστορία αναζητά τα πρόσωπα που θα εκφράσουν την εποχή τους και τις ανάγκες της. Κι αν κάποιο από αυτά εξέλειπε για κάποιο λόγο, θα έβρισκε ένα άλλο να το αντικαταστήσει.
Με άλλα λόγια η κάθε εποχή αναδεικνύει και τους ηγέτες που της «ταιριάζουν» οι οποίοι όμως αποκτούν και μία ανεξαρτησία έναντι των συνθηκών και συνδιαμορφώνουν το μέλλον. Ο Γιώργος Κώτσαλος είναι ένας από αυτούς τους ηγέτες.
Λένε όσοι κατά καιρούς συνεργάστηκαν μαζί του, στην πλούσια ασφαλιστική ιστορία του, ότι ήταν «στρατηγός» έβλεπε δηλαδή μακριά, πέρα από τα «μικρά» και «καθημερινά».
Επίσης φρόντιζε να έχει πάντα δίπλα τους μία ικανή ομάδα.
Ο ίδιος έχει υποστηρίξει σε ανύποπτο χρόνο ότι δεν είναι μόνος. Αναφέρεται πολλές φορές στην «ομάδα». Και σήμερα ακόμη λέει στους συνομιλητές του, όταν αναφέρεται στο στελεχικό δυναμικό της Interamerican ότι «έχουμε την μεγαλύτερη και καλύτερη ομάδα». Και απαριθμεί τα ονόματα των συνεργατών του και τις θέσεις ευθύνης.
Σε μία από τις εκδηλώσεις που τον βράβευσαν αναφορικά με τον ρόλο του ηγέτη τόνισε εμφαντικά την αναγκαιότητα της συντονισμένης συνεργασίας μίας ομάδας προσώπων που μοιράζονται ευθύνες και επιτυχίες.
Αποστολή της ομάδας και του ηγέτη πάντα σύμφωνα με τον ίδιο «να οδηγήσει το καράβι σε λιμάνι, γνωρίζοντας όμως ότι το καράβι δεν είναι για να μείνει δεμένο στο λιμάνι, αλλά για να ταξιδεύει από λιμάνι σε λιμάνι».
Οδηγώντας λοιπόν την Interamerican από λιμάνι σε λιμάνι, την πήρε μία εταιρεία ηγέτη στην ασφαλιστική αγορά που όμως στηριζόταν κατά βάση σον κλάδο ζωής και σε ένα σύστημα agency και την παραδίδει μία εταιρεία με πολύ έντονη παρουσία στις γενικές ασφαλίσεις και στην υγεία και πολύ λιγότερο στις ασφαλίσεις ζωής, καθώς επίσης και μία εταιρεία με πολυκαναλικό δίκτυο πωλήσεων αλλά πάλι με ηγετική παρουσία στον ασφαλιστικό κλάδο, αφού εισήγαγε νέες καινοτομίες όπως τις direct ασφαλίσεις κ.α.. Όλη αυτή η μεταμόρφωση είχε και συγκρούσεις και απώλειες και «θύματα» αλλά και νίκες και καινοτομίες και πρωτοπορίες. Έτσι συμβαίνει όταν ένας ηγέτης προσπαθεί να ανοίξει νέους δρόμους. Δημιουργεί φίλους και εχθρούς.
Άλλωστε ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα, υποστηρίζει ο Μακιαβέλι
Ήταν σωστός σε όλα, προφανώς όχι, προφανώς έχει κάνει και λάθη, και λάθη επιλογών σε συνεργάτες και λάθη επιλογές, σε στόχους... Αλλά «το πολλά τολμάν πόλλ᾽ αμαρτάνειν ποιεί» - Όποιος τολμά πολλά κάνει και πολλά λάθη (Μένανδρος).
Σε κάθε περίπτωση μία προσωπικότητα κρίνεται αν πρόσφερε θετικά ή αρνητικά αλλά σίγουρα πρώτο κριτήριο είναι αν άφησε έντονα το αποτύπωμα του στην ιστορία. Και το αποτύπωμα του Γιώργου Κώτσαλου στην ασφαλιστική αγορά από την θέση του στελέχους είναι πάρα πολύ έντονο, τόσο που ορισμένοι στο περιθώριο του Διεθνούς Συνεδρίου της Ύδρας που ήταν «ωσεί παρών» από την πρώτη στιγμή μίλησαν για την «μετά Κώτσαλο εποχή».

Ο Γιώργος Κώτσαλος, γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα. Ήταν Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου INTERAMERICAN, από το 2004 μέχρι τον Οκτώβριο του 2016. Ήταν δυο φορές πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών (2003-2005, 2010-2012). Η θητεία του συνδέθηκε με την προώθηση σημαντικών πρωτοβουλιών του θεσμικού φορέα για την ασφαλιστική αγορά του τόπου μας. Μεταξύ άλλων, είχε υποστηρίξει θερμά τη σύσταση νέας εποπτικής αρχής που οδήγησε στον νόμο 3229/2004, τη θεσμοθέτηση επιτροπής στην Ένωση για το περιβάλλον, την ανάπτυξη της εξωστρέφειας της Ένωσης, τη δημιουργία σχέσεων με τις οργανώσεις καταναλωτών, τη συνεργασία της Ένωσης με Πανεπιστήμια, την εισαγωγή στην αγορά τιμής για «παράταση εγγυήσεων» κ.ά. Ακόμη, εισήγαγε την ιδέα της διοργάνωσης του διεθνούς ασφαλιστικού και αντασφαλιστικού συνεδρίου της Ύδρας, της επιτροπής του οποίου προεδρεύει επί 14 χρόνια. Επίσης, έχει εκπροσωπήσει στις διεθνείς σχέσεις την ΕΑΕΕ και έχει διατελέσει Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ινστιτούτου Ασφαλιστικών Σπουδών. Είναι ιδρυτικό μέλος του Τομέα ηγεσίας της ΕΕΔΕ, μέλος του Δ.Σ. της Ecumenica - ΜΚΟ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μέλος του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών), μέλος του Συνδέσμου Α.Ε. & Ε.Π.Ε., μέλος του Ελληνο-Ολλανδικού Επιμελητηρίου και ιδρυτικό μέλος του Eye Foundation. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. της CΕΑ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ασφαλειών) και της εταιρείας Eureko Sigorta (Τουρκία) που ανήκει στην ACHMEA, μητρική εταιρεία της INTERAMERICAN, ενώ διετέλεσε μέλος και του Δ.Σ. της βελγικής εταιρείας AVERO. Σπούδασε Business Studies στο LondonSchool of Foreign Trade, και είναι κάτοχος του Associateship Diploma από τοChartered Insurance Institute. Στην ασφαλιστική βιομηχανία εισήλθε το 1975, έχοντας διατελέσει στελεχος σες μία σειρα εταιρειών (Interamerican, Generali, Φοίνικα, κ.α) και από το 2004 Διευθύνων Σύμβουλος στην Interamerican. Είναι έγγαμος και έχει δύο παιδιά. Ομιλεί άπταιστα τα αγγλικά και επαρκώς τα γαλλικά.πηγή μου http://www.nextdeal.gr

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Το άρθρο του Στίβεν Χόκινγκ για το ανθρώπινο είδος και τη μανία του πλούτου

Ο σπουδαίος βρετανός επιστήμονας αναλύει σε άρθρο του την επίπτωση του πλούτου και του χρήματος στο σύγχρονο άνθρωπο.

Με το κοφτερό του μυαλό προτείνει μια νέα κοσμοθεωρία για να έχουν μέλλον ο πλανήτης μας και το ανθρώπινο είδος. 
Ολόκληρο το άρθρο, όπως δημοσιεύτηκε στον Guardian:
«Έχουν τα χρήματα σημασία; Μήπως ο πλούτος μας κάνει πιο πλούσιους; Αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως περίεργα ως ερωτήματα για έναν φυσικό, όπως είμαι εγώ, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω πως σχετίζονται.
Η απόφασή του δημοψηφίσματος της Βρετανίας είναι μια υπενθύμιση ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους και ότι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τη θεμελιώδη φύση του σύμπαντος, θα ήταν πολύ ανόητο να αγνοήσουμε το ρόλο που παίζει ο πλούτος και το χρήμα στην κοινωνία μας.
Έχω υποστήριξε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας πριν το δημοψήφισμα πως θα ήταν λάθος για τη Βρετανία να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαι λυπημένος για το αποτέλεσμα, αλλά αν έχω μάθει ένα μάθημα στη ζωή μου, αυτό είναι να κάνω το καλύτερο με αυτό που έχω.
Τώρα λοιπόν πρέπει να μάθουμε να ζούμε εκτός της ΕΕ, αλλά για να διαχειριστεί με επιτυχία το μέλλον, θα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί ο βρετανικός λαός έκανε αυτήν την επιλογή.
Πιστεύω ότι ο πλούτος, ο τρόπος που τον αντιλαμβανόμαστε και ο τρόπος που τον μοιραζόμαστε, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή τους.
Όπως δήλωσε και η ίδια η νέα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, στην πρώτη της ομιλία: «Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε την οικονομία μας κατά τέτοιο τρόπο που θα επιτρέψει σε περισσότερους ανθρώπους να μοιραστούν την ευημερία της χώρας».
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα χρήματα είναι σημαντικά. Ένας από τους λόγους που πίστευα ότι θα ήταν λάθος να εγκαταλείψει η Βρετανία την ΕΕ είχε σχέση με τις επιχορηγήσεις/επιδοτήσεις.
Οι Βρετανοί επιστήμονες χρειάζονται όλα αυτά τα χρήματα που λαμβάνουν μέχρι σήμερα, και μία σημαντική πηγή της εν λόγω χρηματοδότησης είναι εδώ και πολλά χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Χωρίς αυτές τις επιδοτήσεις, πολύ σημαντικό επιστημονικό και ερευνητικό έργο δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν ήδη άλλωστε κάποια πρότζεκτ Βρετανών επιστημόνων που έχουν παγώσει και θα πρέπει σύντομα η κυβέρνηση μας να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό.
Τα χρήματα είναι επίσης σημαντικά γιατί είναι απελευθερωτικά για τους ανθρώπους. Έχω μιλήσει και στο παρελθόν για την ανησυχία μου ότι οι περικοπές των κρατικών δαπανών στη Βρετανία θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την υποστήριξη που παρέχεται σε μαθητές με αναπηρία, υποστήριξη καθοριστική και για την δική μου καριέρα.
Στην περίπτωσή μου, φυσικά, τα χρήματα όχι απλώς βοήθησαν την επαγγελματική σταδιοδρομία μου, αλλά είναι επίσης αυτά που με κράτησαν κυριολεκτικά ζωντανό.
Γι 'αυτό και θα ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που θα επέκρινε τη σημασία του χρήματος. Ωστόσο, αν και ο πλούτος έχει παίξει ένα σημαντικό, πρακτικό ρόλο στη ζωή μου, έχω μια διαφορετική σχέση με αυτό, απ' ότι έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Το να πληρώσω δηλαδή για τη φροντίδα μου ως άνθρωπος με σοβαρή αναπηρία είναι ασφαλώς ζωτικής σημασίας, η απόκτηση όμως μιας περιουσίας δεν είναι.
Δεν ξέρω καν τι θα έκανα αν αποκτούσα ένα άλογο κούρσας, ή μια «Ferrari», ακόμα και αν μπορούσα οικονομικά να τα αντέξω. Γι 'αυτό και βλέπω τα χρήματα ως διαμεσολαβητή, ως ένα μέσο για έναν σκοπό - είτε πρόκειται για ιδέες, είτε για την υγεία, είτε για την ασφάλεια - αλλά ποτέ ως αυτοσκοπό.
Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί θεωρούσαν αυτήν τη στάση -μέχρι πρόσφατα- ως μια προβλέψιμη εκκεντρικότητα ενός ακαδημαϊκού του Κέμπριτζ, ενώ τώρα όλο και πιο πολλοί την αποδέχονται. Οι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν την αξία του πλούτου.
Και θέτουν ουσιαστικά ερωτήματα: Είναι η γνώση ή η εμπειρία πιο σημαντικά από τα χρήματα; Μπορεί ο πλούτος να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της εκπλήρωσης; Μπορεί στα αλήθεια να μας ανήκει κάτι, ή είμαστε απλά παροδικοί κάτοχοι;
Αυτά τα ερωτήματα οδηγούν σε μια σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά μας, η οποία με τη σειρά της εμπνέει κάποιες πρωτοποριακές μορφές επιχειρήσεων, καθώς και νέες ιδέες. Αυτά έχουν ονομαστεί χαρακτηριστικά «Cathedral Projects», ως μια ισοδύναμη, σύγχρονη αναφορά στις μεγάλες, καθολικές εκκλησίες, που κατασκευάστηκαν ως μέρος της προσπάθειας της ανθρωπότητας να γεφυρώσει τον ουρανό με τη γη και να φτάσει στον Θεό.
Αυτές οι ιδέες ξεκίνησαν μέσα από μια γενιά, με την ελπίδα ότι η επόμενη θα αναλάβει τις προκλήσεις που παρουσιάζονται.
Ελπίζω και πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα αγκαλιάσουν ακόμη περισσότερο αυτές τις ιδέες στο μέλλον, γιατί βιώνουμε πια ιδιαίτερα επικίνδυνες στιγμές.
Ο πλανήτης μας και η ανθρωπότητα ως είδος, αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις είναι παγκόσμιες και πολύ σοβαρές - η αλλαγή του κλίματος, η παραγωγή τροφίμων, ο υπερπληθυσμός, ο αποδεκατισμός των άλλων ειδών, οι επιδημικές νόσοι, η μόλυνση των ωκεανών κτλ.
Τέτοια ζητήματα απαιτούν από εμάς να συνεργαστούμε, σε ένα κοινό όραμα και με μια συνεργατική λογική που θα διασφαλίσει ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει.
Θα πρέπει για αυτό να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε, να αναπροσανατολιστούμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτο, ιδιοκτησία, «δικό μου» και «δικό σου». Ακριβώς όπως μαθαίνουμε στα παιδιά να μοιράζονται.
Αν αποτύχουμε, οι δυνάμεις που συνέβαλαν στο Brexit, ο φθόνος και ο απομονωτισμός, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά σε όλο τον κόσμο, που τροφοδοτείται από έναν στενόμυαλο ορισμό του πλούτου και από την αποτυχία μας να τον κατανέμουμε πιο δίκαια, τόσο στο εθνικό επίπεδο, όσο και πέραν των εθνικών συνόρων, θα ενισχυθούν.
Αν συμβεί τελικά αυτό, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του είδους μας.
Αλλά μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Οι άνθρωποι είναι ένα ον ατέλειωτα πολυμήχανο, αισιόδοξο και ευπροσάρμοστο. Πρέπει να διευρύνουμε τον ορισμό του πλούτου και να συμπεριλάβουμε σε αυτόν τις γνώσεις, τους φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό.
Την ίδια στιγμή πρέπει να μάθουμε να τον μοιραζόμαστε με περισσότερη δικαιοσύνη.
Αν το κάνουμε αυτό, τότε δεν υπάρχει κανένα όριο σε εκείνα που οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν από κοινού.» πηγή μου : http://www.cnn.gr/news/kosmos/story/41188